Scenografka, autorka kostiumów, reżyserka teatralna, reżyserka światła. Absolwentka ASP w Warszawie. Aktywna od 1993 roku, przepustką do grona najbardziej rozchwytywanych scenografów były dla niej pierwsze spektakle Jana Klaty: wałbrzyski Rewizor (2003) i wrocławskie Lochy Watykanu (2004). Do 2007 roku pracowała wyłącznie z tym reżyserem, definiując wizualną stronę jego przełomowych dla polskiego teatru inscenizacji, później zaczęła przyjmować zaproszenie od innych twórców młodego pokolenia – Wojtka Klemma, Wiktora Rubina, Remigiusza Brzyka. Współtworzyła od strony kostiumologicznej, reżyserii światła i scenografii widowiska Nikołaja Kolady, Pawła Łysaka, Marka Fiedora, Macieja Wojtyszko.
Z Januszem Opryńskim spotkała się przy spektaklu Lód wg Jacka Dukaja Oboje byli również konsultantami pierwszej realizacji Teatru Starego w Lublinie, koncertu-spektaklu Wieczorem (2013). Do teatru na Jezuickiej powracała w 2014 i 2022 roku, przygotowując scenografię i kostiumy do – odpowiednio – Machii Juliusza Machulskiego i Leara Janusza Opryńskiego.
W 2018 roku spadł na nią ogólnopolski i multifestiwalowy deszcz nagród za scenografię i kostiumy do Wesela Wyspiańskiego w reżyserii Jana Klaty . W roli reżyserki debiutowała w roku 2015 Alicją Michała Kmiecika w Teatrze Fredry w Gnieźnie, wystawiła Pamięć Rutki tego samego autora w Będzinie. Dobrze przyjęto także jej dwie kolejne duże prace reżyserskie: Balladynę w Bydgoszczy i Monachomachię w krakowskim Teatrze Nowym Proxima.
Deklaruje:
Im jestem starsza, tym więcej w mojej pracy jest intuicji. Mniej korzystam z reaserchu, a bardziej z tego, co zgromadziłam już w swojej głowie.
Jest autorką koncepcji i reżyserii wystawy, którą można oglądać w foyer Teatru Starego w Lublinie.
Łukasz Drewniak
