Aktor, ur. 4 sierpnia 1804 w Starym Sączu – zm. 13 sierpnia 1871 w Warszawie. Oficjalnie debiutował 13 lutego 1827 w roli Fritzhana (Człowiek z Czarnego Lasu). Zaangażowany do zespołu dramatu, pracował odtąd stale w teatrze warszawskim, rzadko opuszczając stolicę. W 1836 odbył jedyną podróż zagraniczną, do Wiednia. Na występy gościnne wyjeżdżał do Lublina i Puław (1828), Buska (1834) i Krakowa (listopad 1836, czerwiec 1843).
Wincenty Rapacki tak go opisywał: „Wysoki, dobrze zbudowany, z poczciwym wyrazem, podobny do proboszcza z jakiejś intratnej parafii, w odwiecznym swoim płaszczu pamiętającym jeszcze napoleońskie czasy, był osobistością, której nikt nie zapomniał, kto ją raz zobaczył”.
Zagrał kilkaset ról, przeważnie drugoplanowych lub epizodycznych. W tych właśnie drobiazgach zyskał sobie sławę arcymistrza potrafiącego z okruchów tekstu stworzyć postaci „wrażające się w pamięć tak silnie, że niczym ich odegnać było niepodobna”. Jego popisową rolą był Dyndalski w Zemście Aleksandra Fredry. Doceniano jego wpływ na rozwój aktorstwa polskiego. Wedle Kotarbińskiego „był pierwszym w teatrze warszawskim zwiastunem realizmu i przyczynił się do późniejszego zwycięstwa tego kierunku”.
Więcej o Panczykowskim: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765–1965, PWN Warszawa 1973
