Aktor, dyrektor teatru, reżyser, dziennikarz, ur. 22 kwietnia 1850 w Jaryczowie w Galicji - zm. 4 grudnia 1907 w Otwocku. Był mężem Julii Kościeleckiej.
Debiutował w 1872 roku na scenie teatru krakowskiego. Był aktorem wielu wędrownych zespołów, z którymi występował w miastach i miasteczkach, a także w warszawskich teatrzykach ogródkowych.
W Lublinie najprawdopodobniej po raz pierwszy wystąpił w 1877 roku (współkierował trupą aktorską z Franciszkiem Idziakowskim i Władysławem Wernerem). Później wspókierował zespołem z Julianem Grabińskim, który dawał spektakle od 18 października do 4 grudnia 1980.
W latach 1884 – 88 nie występował z powodu postępującej głuchoty i pracował jako felietonista i sekretarz redakcji w "Dzienniku Łódzkim". W artykułach swych postulował założenie stałego teatru w Łodzi. 6 października 1888 objął sam dyrekcję teatru łódzkiego. Zgromadził dość dobry zespół aktorski i utrzymał się z nim przez dwa lata, dając w ten sposób początek stabilizacji.
W 1893 zorganizował jeszcze objazd po Kaukazie. Zniechęcony niepowodzeniami finansowymi usunął się od czynnej działalności teatralnej. Poświęcił się pracy dziennikarskiej. Pracował stale w „Kurierze Codziennym", pisując także do „Kuriera Teatralnego" i do innych pism. Od 1905 był recenzentem „Gońca Porannego i Wieczornego". Był też autorem kilku utworów dramatycznych, jak np. Mikita i W suterenach warszawskich.
Więcej o Łucjanie Kościeleckim: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
