Aktor, dyrektor teatru, ur. 6 maja 1818 w Warcie - zm. ok. 1873 w Ameryce Północnej.
Był mężem Teofili Stysińskiej (ślub 9 listopada 1839 w Lublinie). Podobno przed wstąpieniem na scenę był w Lublinie fryzjerem. Debiutował w 1835 lub 1836 na scenie teatru Drewnowskiego w zespole Tomasza A. Chełchowskiego, z którym występował także w latach następnych. Od stycznia do lipca 1844 prowadził w Lublinie własny zespół.
W 1850 roku występował na wieczorach deklamacyjno-mimicznych zorganizowanych przez siebie we Wrocławiu i Poznaniu. Potem podobno jeździł po Niemczech i Francji z własnymi przedstawieniami mimicznymi, pracował jako fryzjer w Londynie, wreszcie wyjechał do Ameryki Północnej (według Stanisława Krzesińskiego był tam już w 1853). W czasie wojny domowej był sierżantem w szpitalu wojskowym w twierdzy Budgelly i w 1862 został tam podobno na stale zarządcą szpitala; wg informacji M. Chomińskiego był m.in. lekarzem w Waszyngtonie i zmarł ok. 1864.
Był uznawany za utalentowanego aktora komediowego, lubiany przez publiczność i kolegów. Głos miał czysty i dźwięczny, twarz ruchliwą, wyrazistą, ciemne kręcone włosy. Karol Estreicher określał go jako „utalentowanego rubasznego komika", a Mieczysław Rulikowski pisał, że później „zestawiano go nawet z Żółkowskim". Sam Żółkowski nazwał go w swoich dziennikach „nadzwyczajnym talentem". Ułożył także Mimiczne przedstawienie uczuć i namiętności rozmaitych w 40 zmianach i często występował przedstawiając swoją Mimikę, do której Stanisław Moniuszko napisał w Wilnie muzykę.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973
