Ester Rachel siedzi w centrum między dwiema młodymi aktorkami, Ida Kamińska siedzi trzecia z lewej w górnym rzędzie.
W pierwszych dziesięcioleciach XX wieku gmach przy Jezuickiej bardzo często gościł przyjeżdżające do Lublina teatry żydowskie. W maju 1917 roku pojawił się tu zespół prowadzony przez wybitną aktorkę i dyrektorkę Ester Rachel Kamińską, w którym właśnie zaczynała swoją karierę jej osiemnastoletnia córka Ida. Zespół Kamińskich zaprezentował wówczas – obok oryginalnych sztuk żydowskich – także Norę Henrika Ibsena w przekładzie na jidysz. Józef Dunkelblum pisał:
Ida Kamińska ma talent! I aczkolwiek odtworzenie postaci tak skomplikowanej wymaga nadzwyczajnej rutyny, najdokładniejszej znajomości najgłębszych tajników sceny, wyjątkowej inteligencyi i niezwykłej intuicyi artystycznej, to powiedzieć można śmiało, że Ida Kamińska wyszła z tej próby zwycięsko, że dźwigała ten ciężar na swych młodych barkach, nie ugiąwszy się pod jego balastem.
O teatrze jidiszowym przy Jezuickiej więcej → w tekście Piotra Nazaruka Żydowski Teatr Stary
O spektaklu więcej → w zakładce Przedstawienia
