Słynny film Pépé le Moko (Julien Duvivier, 1937) gościł na ekranie kina Rialto 27 czerwca 1939 roku. Niejaki Kandyd, recenzent „Myśli Narodowej”, zachęcał:
Podziwiać tu należy przede wszystkim znakomitą pracę operatora. Nieustannie czujny, nie spoczywa ani na chwilę, krążąc nad planem filmowego widzenia. Ma swój własny styl, pozbawiony całkowicie banalności, wolny od wszelkiej estetyzacji. Z pracą operatora sprzęga się w jedno trud reżysera. Tak znakomicie pod względem filmowym została opowiedziana zwykła historia sensacyjno-kryminalna, oparta na zapiskach byłego inspektora policji. Jest to dzieło na wskroś współczesne, unikające łatwych krąglizn filmowego frazesu, rzeczowe w formie i wyraziste.
Dla Rialto druga połowa lat 30. XX wieku to okres stabilny i bardzo atrakcyjny repertuarowo. Można tu było obejrzeć wiele znakomitych filmów, które dziś stanowią klasykę kina.
