1954
Kino Staromiejskie

Tynkowanie elewacji kina Rialto (niebawem odświeżona zostanie także nazwa), 1953, zbiory Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, repr. Dorota Awiorko, Wojciech Nieśpiałowski.
Tynkowanie elewacji kina Rialto (niebawem odświeżona zostanie także nazwa), 1953, zbiory Wojewódzkiego Urzędu Ochrony Zabytków, repr. Dorota Awiorko, Wojciech Nieśpiałowski.

1954–1981

W 1952 roku budynek starego teatru został nieco przebudowany i wyremontowany. Zmieniono fasadę, zlikwidowano centralnie usytuowane, główne wejście, wysoko na galerii urządzono kabinę projekcyjną, do której wiodło osobne wejście z zewnątrz budynku, skuto zwieńczenie sceny z malowidłem Apolla z lirą. Pojawił się nowy szyld i latarnie z walcowanego żelaza wzorowane na latarniach z warszawskiej Starówki. Kino Rialto zniknęło wraz z całą przedwojenną historią. Od 22 lipca 1954 roku odnowiony przybytek kultury działał pod nazwą kino Staromiejskie. 

Wiele osób wspomina ten czas z sentymentem. Na przykład Juliusz Machulski:

Kinomanem zostałem w Lublinie i to bardzo, bardzo dawno temu. Przede wszystkim za sprawą kina Staromiejskiego. Pewnie dlatego, że jak żadne inne miało ono tajemnicę, urok i duszę. Rodzice prowadzali mnie tam głównie na niedzielne „poranki”. Były to zestawy krótkich animowanych filmów z różnych stron świata.

Więcej o przemianie kina Rialto w kino Staromiejskie

Wyszukaj

Wpisz poniżej wyszukiwaną frazę, po czym wciśnij przycisk "Szukaj".

Cookies

W celu świadczenia usług na najwyższym poziomie na naszej stronie stosujemy pliki cookies. Korzystanie ze strony oznacza, że cookies będą zamieszczane w Państwa urządzeniu; więcej informacji znajdą Państwo w polityce prywatności.

Należy zaakceptować cookies, aby przeglądać zawartość strony. Decyzję można w każdym momencie zmienić w ustawieniach przeglądarki.