Aktor, ur. 1 lipca 1821 w Zamościu - zm. 24 października 1886 w Warszawie. Był bratem Ignacego Chomińskiego, mężem - Anieli Szuszkiewicz (ślub w 1854). Od 1828 wychowywał go ojczym Tomasz A. Chełchowski. Przez kilka lat uczył się w szkole w Lublinie, a następnie Chełchowski zabrał jego i starszego brata Ignacego do pomocy w teatrze. Podczas wędrówek zespołu po prowincji Chomiński zaczął występować w rolach dzieci. Do 1840 był stale w zespole ojczyma, gdzie pełnił jednocześnie funkcję kasjera. Później był związany ze scenami w Krakowie (do 1846) i Warszawie (do śmierci). Reprezentował jako aktor tzw. niższą komikę. Grał często z przesadą, powtarzał stereotypy i wprowadzał do gry elementy farsowe, ale był aktorem zdolnym, bardzo pracowitym i użytecznym. Józef Kotarbiński1 tak go charakteryzował:
Aktor na wskroś subiektywny, stosował Chomiński każdą rolę do swoich warunków, wyrobił sobie także własną manierę groteskową, opartą na niezbyt obszernej skali środków i efektów. Miał twarz ruchliwą, wesołą z pełnymi policzkami, w swoim rodzaju wyrazistą, ruchy żywe i naturalne, wzrost średni, głos tenorowy, wysoki, w górnym rejestrze używał chętnie tonów falsetowych i zabawnych fermat. Cała jego postać pod koniec życia wcale pełna i zażywna, przytem ruchy, intonacje głosu i zmiany twarzy nadawały się najlepiej do wyrażenia uczuć ciepłych, serdecznych albo starczego gderania.
Grał w swej karierze ponad pięćset ról. Znany był ze swej wieloletniej działalności społecznej w środowisku teatralnym; opiekował się aktorami chorymi i starymi oraz rodzinami po zmarłych pracownikach sceny, zbierając na nich składki pieniężne i wspierając z własnych funduszów.
W 1867 przystąpił do zbierania materiałów biograficznych o aktorach warszawskich (od XVIII wieku), kolekcjonowania portretów aktorskich oraz do prowadzenia notat o dawnym i bieżącym repertuarze scen warszawskich, o występach gościnnych artystów z innych miast oraz artystów obcych w Warszawie (m.in. wypisywał z dzienników recenzje). Jednocześnie finansował pisanie życiorysów aktorskich przez J.T.S. Jasińskiego. Notaty, które prowadził do śmierci, stanowią bezcenny materiał do dziejów teatru warszawskiego w XIX wieku.
[1] Józef Kotarbiński: Aktorzy i aktorki, Mazowiecka Spółka Wydawnicza, 1925, s. 92-97.
Źródło: Słownik Biograficzny Teatru Polskiego 1765-1965, PWN Warszawa 1973.
Pełny biogram → Encyklopedia Teatru Polskiego
