Aktorka, śpiewaczka, ur. ok. 1792 w Wilnie – zm. 27 sierpnia 1880. Była siostrą Ignacego Werowskiego, żoną najpierw Kaspra Skarżyńskiego, potem Kajetana Nowińskiego, matką Bolesława Npwińskiego i Malwiny Nowińskiej. Pod nazwiskiem Skarżyńska występowała w zespole Kazimierza Skibińskiego, m.in. w Lublinie (1826). W 1827 w Białymstoku wyszła za mąż za aktora Kajetana Nowińskiego i od tej pory używała na scenie jego nazwiska. W 1828-1857 stale należała do objazdowego zespołu swego męża. W czasie licznych wędrówek występowała m.in. w Zamościu (1829), w Kielcach (1836, sez. 1853/54), Radomiu (1836, 1853), Płocku (1843, 1844), Włocławku (1840), Łowiczu (1843), Kaliszu (1847), Lublinie (sez. 1830/31, 1836, 1854-57) i w wielu innych miastach Królestwa Polskiego. Wycofała się ze sceny zapewne w 1857, po śmierci Kajetana. Zmarła w nędzy.
Podobała się zarówno w rolach amantek jak i w charakterystycznych czy komicznych. Stanisław Krzesiński nazwał ją też „doskonałą mimiczką" i przyznawał dobry głos w rolach śpiewanych, choć według niego „zaledwie w wodewilach utrzymać się potrafiła". Oceniając pracę Nowińskiej w teatrze krakowskim, Karol Estreicher pisał: „utalentowana do ról tragicznych, z silnym głosem i ruchami poważnymi, niewłaściwie miewała powierzane sobie w sztukach role drugiego rzędu". W zespole męża obejmowała jednak role pierwszoplanowe i zdobyła sobie pewną popularność na prowincji. Energiczna i zaradna, przez wiele lat pomagała mężowi w prowadzeniu zespołu. Do najlepszych jej ról zaliczano m.in. Salmonę (Machabeusze), Inez (Inez de Castro), Klarę (Śluby panieńskie), Cygankę (Dymitr i Maria), Tomaszowa (Biedny rybak), Starość i Trankwillię Nimfę Ukontentowaną (Chłop milionowy).
Źródło: Słownik Biograficzny teatru polskiego 1765-1965, PWN, Warszawa 1973.
