Wyłącznie polska nazwa gatunkowa oznaczająca komedię lub farsę, w których partie mówione przeplatają się z muzyką, piosenkami i tańcami. Forma teatralna popularna od początku XIX w., choć pierwsze użycie terminu spotkać można w didaskaliach sztuki Jana Baudouina de Courtenay Wieszczka Urzella, komedii w 4 aktach przeplatanej ariami (1783).
Komedioopera pochodzi w prostej linii od popularnych we Francji w XVIII w. jarmarcznych gatunków comédie à ariettes, piéce en chansons, a współtworzące je arietki i piosenki zwano kupletami. Finał utworu zawierał tzw. wodewil. Jego części śpiewane były przez kolejne postacie, a część ostatnia mogła (choć nie musiała) być wykonywana zbiorowo. Zwykle też zawierała apel do publiczności o hojne datki dla teatru i zespołu.
Zazwyczaj komedioopera wykorzystywała formę jednoaktówki, ale też mogła mieć rozmiar dwu- lub trzyaktowy. Wymiennie zwano je wodewilami, ale też komediami ze śpiewkami i tańcami. Popularne w pierwszej połowie XIX wieku, w drugiej odeszły stopniowo w niepamięć.
Pełne hasło → Encyklopedia Teatru Polskiego
