
„Największa sensacja w Lublinie! Tylko cztery przedstawienia w teatrze Rialto” – reklamowały afisze. „Lubliner Sztyme” anonsował:
Mistrzyni żydowskiej sceny Ida Kamińska z jej pierwsza-klasa ansamblem: dzisiaj w piątek, jutro w sobotę i w niedzielę o 9:30 wieczorem – sztuka w 4 aktach Maksa Baumana przełożona przez Symchę Wajnsztoka Glikl Hameln. Dekoracje i kostiumy – Iwo Gall i Fryc Klejnman. Uwaga! Porządek w teatrze zapewniony! Każdy zajmuje swoje miejsce według zakupionego biletu.
I rzeczywiście była to sensacja. Tytułowa bohaterka w sztuce Glikl Hameln żąda sprawiedliwości, to jedna z najsłynniejszych ról Idy Kamińskiej (grała ją aż do lat 60. XX wieku). Inspiracją dla dramatu Baumana była historia zaczerpnięta z oryginalnych pamiętników pisanych przez żyjącą na przełomie XVII i XVIII wieku córkę żydowskiego kupca z Hamburga. Dzienniki Glikl Hameln to jedyne znane wspomnienia w jidysz napisane przez kobietę przed rokiem 1900.