Aktor, reżyser (ur. 31 lipca 1819 Zamość – zm. 1 grudnia 1846 Siedlce). Brat Michała Chomińskiego.
Od 1829 wychowywał się u ojca Tomasza A. Chełchowskiego (który był ojczymem Chomińskiego) w Warszawie i przygotowywał się do wstąpienia do szkoły kadetów. W 1830 uciekł z domu i przyłączył się do wojsk polskich opuszczających Warszawę; pozostawiony w Koninie, chodził tam do szkoły i terminował u lakiernika.
W 1833 Chełchowski sprowadził go do Płocka i odtąd aż do 1840 Chomiński wędrował z jego zespołem, początkowo wykonując rozmaite czynności pomocnicze (kontrolował bilety, przepisywał role). Debiutował 24 lutego 1835 w Płocku w roli Józefa (Szkoła obmowy) i odtąd występował coraz częściej, m.in. w 1836 w Lublinie. Po 1837 Chełchowski zaczął mu powierzać role kochanków; wywiązywał się z nich tak dobrze, że w 1838 był już pierwszym amantem zespołu. Od 1840 występował stale w teatrze krakowskim. Grał nadal przede wszystkim role amantów i bohaterów w dramatach i komediach. Wysoki, zgrabny, swobodnie i zręcznie poruszający się, miał piękne rysy twarzy łatwo wyrażającej zmienne uczucia, duże oczy, głos giętki i dźwięczny; miał wygląd wprost zjawiskowy – pisał Wincenty Rapacki – obdarzony piękną postacią, szlachetnym obliczem, wyrazistym wzrokiem, pięknym głosem i dystynkcją, był ideałem kochanka. Karol Estreicher pisał, że grał swych amantów z ogniem, uczuciem i namiętnością przechodzącą poza granicę udania.
Mimo że zasłynął jako „kochanek” największe sukcesy odnosił jednak (wg zgodnej opinii krytyki) w rolach charakterystycznych i komicznych.
W 1846 (wraz z bratem Michałem) zawarł porozumienie z dyrekcją teatru warszawskiego w sprawie przeniesienia się na scenę warszawską. W tymże roku uczestniczył w wypadkach rewolucji krakowskiej i został uwięziony a jako poddany rosyjski wydany władzom carskim i przewieziony 26 marca 1846 do warszawskiej Cytadeli. Po ośmiomiesięcznym śledztwie został skazany na zesłanie do Stawropola i dwanaście lat przymusowej służby wojskowej na Kaukazie. Podczas transportu próbował ucieczki w okolicach Siedlec. Schwytany przez eskortę i poraniony, zmarł obłąkany w wojskowym szpitalu w Siedlcach.
Źródło: Słownik biograficzny teatru polskiego 1765–1965, PWN Warszawa 1973.
Pełny biogram → Encyklopedia Teatru Polskiego
